Gegroet, liewe medemens!
Geduld is 'n baie skaars ding in vandag se lewe. Om te moet wag vir iets om te gebeur het amper ongehoord en ontoelaatbaar geraak. Miskien is dit waarom Samuel Beckett se uitbeelding van die absurditeit van om te moet wag so gewild was:
Waiting for Godot is an absurdist play by Samuel Beckett, in which two characters, Vladimir and Estragon, wait endlessly and in vain for the arrival of someone named Godot. Godot's absence, as well as numerous other aspects of the play, have led to many interpretations since the play's 1953 premiere. It was voted "the most significant English language play of the 20th century"Die reels van ons samelewing bepaal dat om te moet wag net aanvaarbaar kan wees as ek "produktief" en "besig" is terwyl ek wag. E-posse, sosiale media, telefoonoproepe maak "om te wag" dalk so half toelaatbaar.
Maar om net te moet sit en wag - dis niks anders as gewoon tydmors nie. Of is dit? Kan dit dalk wees dat ons nie meer weet hoe om stil te sit nie. Dat besigwees my dalk red van bewusword van dit wat binne my gebeur wanneer ek stil sit?
Kan jy stil sit en wag? Wat is die rusteloosheid wat binne in jou roer wanneer jy stilraak?
Wanneer die geraas bedaar en ek vriende kan begin maak met die stiltes binne in my, dis dan wanneer ek uitgenooi word om 'n nuwe en groter arena te betree. 'n Plek waar daar spasie, uitkoms en stilte is. 'n Plek waar vrede en liefde in oorvloed beleef en gedeel kan word.
Dis 'n plek wat elkeen van ons winkend uitnooi. 'n Plek wat vir ons wag...
Gegroet!
ONS REIS RUSTIG VOORT
#geduld #waiting #vrede #awakening
